RTV Nunspeet

Zes dagen na haar verdwijning is een schedel gevonden, hoogstwaarschijnlijk van Daisy. DNA-onderzoek moet nog definitieve duidelijkheid geven, maar de hoop is vrijwel vervlogen. “Wij zijn kapot,” klinkt het vanuit de schaapskooi. “Onze lieve, onbevangen Daisy heeft haar trouw en moed om de kudde te beschermen met haar leven moeten bekopen.”

Onbeschrijfelijk verlies

Daisy was meer dan een werkhond. Ze was een zachtaardige, speelse en aanhankelijke hond, geliefd bij herders en bezoekers van de kudde. Wie haar naam riep, kreeg steevast een vrolijke begroeting en een uitnodiging om haar buik te kriebelen. Naast haar werk op de hei maakte ze in de weekenden deel uit van het gezin van herder Tim, waar ze de rol van echte familiehond vervulde.

Juist daarom is het verlies zo groot. De verslagenheid is tastbaar binnen de kudde, waar de herders spreken van “ongelooflijk en hartverscheurend.”

Zes dagen van hoop en zoeken

Sinds Daisy’s verdwijning op 3 september werd er dag en nacht gezocht. De Honden Zoekgroep ’t Harde zette ervaren speurhonden, drones en warmtecamera’s in om haar spoor te vinden. Ondanks alle inspanningen en honderden tips uit het hele land, bleef Daisy onvindbaar. Het vinden van de schedel bracht een wrange bevestiging van het gevreesde scenario.

Massaal medeleven

De verdwijning en vermoedelijke dood van Daisy hebben een golf van emoties losgemaakt, zowel lokaal als ver daarbuiten. Het Facebookbericht over haar vermissing werd meer dan drie miljoen keer bekeken. Mensen boden hun hulp aan om te zoeken, doneerden geld voor speuracties, en kwamen met suggesties voor betere bescherming van de kudde.

“Het is hartverwarmend om te ervaren hoeveel mensen meeleven,” zegt de schaapskudde. “We kunnen onmogelijk iedereen persoonlijk bedanken, maar de steun geeft ons kracht in deze moeilijke tijd.”

Toekomst onder druk

De dood van Daisy legt opnieuw de kwetsbaarheid van kuddes bloot in een gebied waar wolven zijn teruggekeerd. Uit voorzorg houdt de kudde de schapen voorlopig niet meer op de hei, maar alleen nog in beveiligde weilanden en ’s nachts in de schaapskooi. Een noodgreep, want de herders benadrukken dat dit uit gezondheidsoogpunt eigenlijk ongewenst is.

“Als we doorgaan, zullen we moeten investeren in betere omheiningen. Wolven blijken met gemak over een hek van anderhalve meter te springen. Alleen de schaapskooi is volledig veilig.”